Häcken czy Piteå? Już jutro jeden z tych dwóch klubów zapisze się na liście triumfatorek Pucharu Szwecji. W przypadku gospodyń byłby to piąty tego rodzaju wpis, gościnie z Norrbotten stoją natomiast przed szansą dokonania czegoś historycznego. Za piłkarkami z Hisingen przemawia oczywiście zdecydowanie większa sportowa jakość, ale ich sprzymierzeńcem zdaje się być również… historia. Tak się bowiem ciekawie składa, że Häcken jak dotąd zawsze sięgał po trofeum, gdy stawał do finałowej batalii w roli gospodarza (2011, 2012, 2019, 2021), natomiast w roli gościa wszystkie dotychczasowe podejścia (2002, 2022, 2023) kończyły się niepowodzeniem. Jak wiadomo, jutrzejsze starcie odbędzie się na Bravida Arenie, co w oczywisty sposób sugeruje, że to właśnie w Västergötland powinni powoli przygotowywać się do długich, wieczorno-nocnych celebracji. Tyle tylko, że w Piteå doskonale zdają sobie z tego wszystkiego sprawę, a Stellan Carlsson jak mało kto potrafi skutecznie zepsuć zabawę krajowym potentatom. Najlepszym tego przykładem była rzecz jasna mistrzowska kampania 2018, a niespełna sześć lat później niepozorny klub z Północy staje przez szansą, aby ponownie zaistnieć w świadomości nie tylko ludzi szwedzkiej piłki. Bo choć sam awans do finału jest dla Piteå czymś absolutnie wyjątkowym, to historia lubi zapamiętywać wyłącznie zwycięzców. I nadzwyczaj ambitny plan zakłada, że to właśnie w tym gronie znajdzie się zespół prowadzony od wielu lat przez charyzmatycznego trenera Carlssona.
Zanim jednak na dobre pochłonie nas wir boiskowej rywalizacji, warto rozprawić się z pewnym, często powtarzanym mitem. Jutrzejsze starcie nie będzie bowiem ani rewanżem za minioną sobotę, ani tym bardziej za ostatnią kolejkę poprzedniej, ligowej kampanii, kiedy to Häcken z rywalkami z Piteå się uporał, ale rozmiary tamtego zwycięstwa nie pozwoliły zawodniczkom z Hisingen prześcignąć w wirtualnej tabeli liderującego wówczas Hammarby. Finałowe starcie stanowić będzie bowiem całkowicie osobne opowiadanie, którego treść zapisana zostanie wyłącznie podczas 90 lub 120 minut. Konieczność grania dogrywki nie byłaby zresztą dla żadnego z klubów wypłynięciem na nieznane wody, gdyż w obu marcowych półfinałach losy awansu rozstrzygały się właśnie w dodatkowym czasie gry. Co więcej, zarówno Häcken, jak i Piteå przeszły na tym etapie rozgrywek realną próbę charakteru, bo w pewnym momencie można było odnieść wrażenie, że wszystko harmonijnie zmierza w kierunku finału Hammarby – Rosengård. Zawodniczki z Norrbotten skutecznie podniosły się jednak po dwóch błyskawicznie przyjętych z ręki (a będąc bardziej precyzyjnym: nogi oraz głowy) Olivii Holdt ciosach i w nieprawdopodobnie dramatycznych okolicznościach najpierw odrobiły straty, a następnie same zadały faworyzowanym oponentkom decydujące trafienie. Zielono-białą nawałnicę przetrwać musiały natomiast Osy z Hisingen, które to w pierwszej połowie potyczki z Hammarby w grze utrzymywały przede wszystkim kapitalne parady Jennifer Falk. Reprezentacyjna golkiperka była zresztą także jedną z pierwszoplanowych postaci emocjonującego, dziesięcioseryjnego konkursu rzutów karnych, do którego doszło za sprawą wyrównującego gola autorstwa Katariiny Kosoli. Jak zatem widać, emocji i zwrotów akcji w pucharowych półfinałach zdecydowanie nie brakowało, ale finał – jako się rzekło – to już zupełnie inne historia. I choć w jej epilogu tylko jedna z rywalizujących ekip będzie mogła wznieść w niebo Västergötland puchar, to dobrego, trzymającego w napięciu i pozbawionego kontrowersji meczu życzymy niniejszym obu zespołom. Walczcie fair i dajcie wszystkim kibicom, a przede wszystkim sobie samym show, do którego wracać będziemy jeszcze długo po jego zakończeniu.
Sverige, nu kör vi igen!
Droga obu klubów do finału
Puchar Szwecji – tabela zwyciężczyń
Puchar Szwecji 2023-24 – klasyfikacja strzelczyń
