Wybór Papui Nowej Gwinei na gospodarza turneju Młodzieżowych Kobiecych Mistrzostw Świata, choć bardzo kontrowersyjny z jednej strony – zdecydowanie wpisuje się w przyjętą od paru laty przez FIFA globalną kampanię nagłaśniania oraz podnoszenia profilu i roli kobiet we współczesnym społeczeństwie. Nie bez przypadku dwa największe w tym roku międzynarodowe turnieje młodzieżowej kobiecej piłki zaplanowane zostały w państwach gdzie prawa kobiet są poważnie ograniczone (MŚ U-17 w Jordanii) bądź wręcz nagminnie łamane, jak ma to miejsce w przypadku gospodyń turnieju U-20. Papua, ubogi, leżący tuż nieopodal Australii kraj – liczący 7 milionów mieszkańców, obok bajecznych wyspiarkich pejzaży posiada również bardzo mroczne wnetrze. Otóż PNG określana jest przez międzynarodowe organizacje zajmujace się prawami człowieka jako „jedno z najniebezpieczniejszych miejsc na świecie dla kobiet”. Kraj ten niechlubnie przoduje w światowych statystykach pod względem przemocy w stosunku do kobiet – dosięgającej zatrważającej liczby 70% wszystkich jego mieszkanek. Co trzecia 15 latka w Papui doświadczyła przemocy seksualnej a na co drugą młodą kobietę w tym kraju czyha prostytucja, bądź przemyt i seksualne niewolnictwo. W kraju, w którym na prowincjach inicjacją wieku męskiego jest zabicie świni, gdzie wciąż powszechnie zdarzają się przypadki tortur i mordów kobiet oskarżonych o praktykowanie „czarów”, w którym w aglomeracjach miejskich powszechną inicjacją w gangu jest gwałt i mord na kobiecie (w zastępstwie świni), gdzie ponad 40% wszystkich mężczyzn otwarcie przyznaje się do uczestnictwa w aktach zbiorowego gwałtu a prawie 60% zmusza do seksu swoje stałe partnerki, zorganizowanie przez FIFA kobiecego turnieju MŚ U-20 w piłce nożnej (choć uważane za kontrowersyjne choćby ze względu na prezentowany przez reprezentację Papuasek niski poziom sportowy) ma inny ważki i ważny oraz jakże potrzebny wymiar, wykraczający znacznie poza ramy sportowe. Najpewniej turniej ów nie wpłynie bezpośrednio na żaden znaczny spadek przytoczonych powyżej statystyk (poza może cząstkowymi z tego miesiąca ze względu na wzmożoną działalność służb mundurowych), jednakże patrząc na dłuższą metę, jego rolą jest podniesienie i kształtowanie profilu kobiet, praw człowieka oraz równouprawnienia – zwłaszcza w oczach młodszego pokolenia Papuasów – które z kolei będzie decydować o zmianach społecznych w swoim kraju w przyszłości – taką przynajmniej wszyscy mamy nadzieję.
Rob Mikalski
Źródła:
- Projekt „Crying Meri” Vlada Sokhina, dokumentującego od 2012 r. zbrodnie na kobietach w Papui m.in dla ONZ http://www.vladsokhin.com/work/crying-meri/ (niektóre zdjęcia – tylko dla dorosłych)
- Raport UNICEF z 2008 r. http://www.unicef.org/infobycountry/papuang_45211.html
- Raport organizacji Lekarze Bez Granic z 2013 r. http://www.msf.org/sites/msf.org/files/msf_activity_report_2013.pdf#page=75
- Artykuł gazety the Telegraph z 2016 http://www.telegraph.co.uk/women/life/why-70-per-cent-of-papua-new-guineas-women-will-be-raped-in-thei/
