Futbol generuje wiele emocji. I te pozytywne, i te negatywne. Zdarzają się wyjątkowe mecze, które elektryzują kibiców i zawodników, co nadaje im niezwykłą aurę wyjątkowego wydarzenia. El Clásico w Hiszpanii, derby Mediolanu czy Rzymu we Włoszech. A w NWSL? Mecz Portland Thorns i OL Reign od lat jest jednym z najbardziej emocjonujących spotkań w USA. Amerykanie nazwali to starcie Cascadia Rivalry – i nie ma w tym żadnej przesady.
Emocje na stadionach
Niektóre rywalizacje rodzą się na boisku. Inne – zanim piłka dotknie murawy. Tak właśnie było z jednym z najbardziej zaciętych i intensywnych pojedynków w kobiecej piłce nożnej – starciem OL Reign z Portland Thorns FC. Tu nie chodzi o zwykły mecz. To jest wojna. Wojna o dominację w jednym z najbardziej piłkarskich regionów USA – w surowej, deszczowej, nieprzewidywalnej Cascadii.
Początki w MLS?
Co ciekawe, ten konflikt zaczął się jeszcze zanim kobieca piłka zagościła na stadionach. Rywalizacja między Seattle a Portland to futbolowa saga, która rozpoczęła się w latach 70., gdy Sounders i Timbers ścierali się w North American Soccer League. Kibice z obu miast od dekad żywią się wzajemną niechęcią. Kiedy Sounders dołączyli do MLS w 2009 roku, a Timbers dwa lata później – było jasne, że konflikt przenosi się na wyższy poziom. Ich pierwsze starcie w MLS w 2011 roku, przy niemal 40 tysiącach fanów w deszczu, to klasyk. Ale to wszystko było jedynie prologiem do tego, co miało nadejść.
Podwójna wojna na boisku
W 2013 roku ruszyła NWSL – i kobieca wersja rywalizacji wystartowała z hukiem. 21 kwietnia. Portland. 16 479 fanów. Debiutancki mecz Thorns i Reign. I choć Portland wygrało 2:1, to najważniejsze było coś innego – napięcie, które zawisło w powietrzu. Jakby wszyscy wiedzieli, że właśnie rodzi się coś wielkiego.
Seattle miało Jess Fishlock – walijską wojowniczkę, która od początku była sercem i duszą drużyny. Fani Portland jej nie cierpią. A ona to kocha. Zresztą sama przyznała, że mecze z Thorns to zupełnie inny poziom emocji: „To po prostu inne spotkanie. Inna intensywność. Inny ogień.”
Reign odpowiedziały rok później – najpierw pierwszym zwycięstwem, a później legendarnym 5:0 w Seattle. Do dziś to najwyższe zwycięstwo w historii rywalizacji i symbol siły drużyny z północy.
Słowa, które ranią
Ta rywalizacja to nie tylko gole i punkty – to również charakter, duma i… nienawiść. Tak, nienawiść. I to nie tylko kibiców.
Christine Sinclair, legenda Portland, po zdobyciu mistrzostwa w 2022 roku krzyknęła do tłumu: „F–k Seattle!”. Jej koleżanka z zespołu Emily Menges nie owijała w bawełnę: „Moja nienawiść do Seattle zaczęła się od Christine. Ona rozniosła to uczucie na cały zespół. Dzięki niej zrozumiałam, że Seattle trzeba nienawidzić”.
Trenerka Reign, Laura Harvey, mówi bez ogródek: „Nienawidzimy Portland”. A Megan Rapinoe? Ikona kobiecej piłki, która regularnie dokucza fanom Thorns. Po golu w 2021 roku powiedziała: „Oni mnie kochają i nienawidzą jednocześnie. Dlatego po bramce musiałam podejść i pogadać trochę s–u”.
Rapinoe kończy karierę, a jej ostatni mecz sezonu regularnego z Thorns to prawdziwe widowisko. Portland dobrze wie, jak uczcić jej pożegnanie. Meghan Klingenberg, jeden z filarów powiedziała przed meczem z Reign: „Najlepszy komplement, jaki możemy jej dać, to… skopać jej tyłek”.
Nie tylko mecz
Jak mówiła Emily Menges była zawodniczka Thorn (obecnie Bay FC): „To zawsze walka. Ale Mike (trener) powiedział: nie róbmy z tego ulicznej bójki, zróbmy z tego mecz bokserski. I to właśnie zrobiliśmy.”
I w tym tkwi sedno. Cascadia Rivalry to teatr wojny i piękna jednocześnie. Emocje są na boisku, na trybunach, w szatni, w mediach. W każdym geście, okrzyku, spojrzeniu. Bo kobieca piłka nożna w Cascadii nie prosi o uwagę. Ona ją bierze. I nie oddaje bez walki.
