W szwedzkiej piłce nożnej styczeń nazywany jest przede wszystkim miesiącem transferów, więc nic dziwnego, że i u nas to właśnie ta tematyka zajmuje obecnie zdecydowanie najwięcej czasu antenowego. Wiele kluczowych ruchów zdążyliśmy podsumować już przy okazji poprzedniej aktualizacji, lecz bez obaw – działacze i skauci reprezentujący większość klubów Damallsvenskan bez wytchnienia harują w pocie czoła, aby i tym razem było o czym pisać. Bo choć jesteśmy w pełni świadomi naszej pozycji w europejskim, futbolowym ekosystemie, to okres przerwy międzysezonowej absolutnie nie musi kojarzyć się nam tylko i wyłącznie z sentymentalnymi rozstaniami. Jasne, jak co roku wiele gwiazd minionych rozgrywek wybyło z kraju w nadziei na podbój którejś z topowych lig, ale jakość przynajmniej kilku transferów przychodzących pozwala wyczekiwać marcowego grania z poczuciem umiarkowanej ekscytacji.
Ot, spójrzmy choćby w kierunku Kristianstad, gdzie zupełnie nieoczekiwanie dokonano chyba najbardziej spektakularnego transferu tej zimy. 25-letnia Alexandra Johannsdottir to przecież piłkarka znajdująca się potencjalnie w szczytowym punkcie kariery, która dopiero co regularnie zbierała minuty na boiskach włoskiej Serie A, a wcześniej zaliczyła nawet epizod w Eintrachcie Frankfurt. 49 występów w całkiem przecież solidnej reprezentacji Islandii także ma swoją wymowę i doprawdy wręcz nie możemy się doczekać efektów jej boiskowej współpracy na przykład z Emmi Alanen. Czy zatem w środku pola Kristianstad już tej wiosny stworzony zostanie duet idealny? Cóż, takie pojęcia w sporcie podobno występują niezwykle rzadko, lecz jeśli fani w północno-wschodniej Skanii mają szybko zapomnieć o Carly Wickenheiser, to klubowi działacze naprawdę zrobili wiele, aby takiemu scenariuszowi dopomóc. Szczególnie, że mówimy o klubie, który z zupełnie oczywistych względów ma tożsamość bardziej islandzką niż połowa mieszkańców Reykjaviku.
Nieco bardziej oczywistym kandydatem na zwycięzcę zimowego polowania był beniaminek z Malmö i nie da się ukryć, że w największym mieście Skanii także nie zamierzali zasypywać gruszek w popiele. Na temat pozyskanej z potężnego Portland Thorns amerykańskiej napastniczki Izzy D’Aquili co nieco już wspomnieliśmy, więc teraz zwróćmy się w kierunku formacji defensywnej, którą również zasiliła zawodniczka nie tak dawno uważana za jeden z największych talentów w skali globalnej. 23-letnia Inés Bellomou była podstawową piłkarką kolejnych młodzieżowych reprezentacji Francji, w barwach Montpellier jeszcze jako nastolatka nastukała niemal sto oficjalnych występów, a niesamowicie owocny okres kariery przypieczętowała transferem do Bayernu Monachium. W ekipie bawarskiego potentata miejsca w wyjściowym składzie wywalczyć się jej niestety nie udało, ale jesienne popisy w koszulce rzymskiego Lazio pokazały dwie niezwykle istotne kwestie. Po pierwsze, informacje o nieprzeciętnym talencie Bellomou zdecydowanie znajdują swoje potwierdzenie w faktach. Po drugie, błękitna koszulka ewidentnie pozwala francuskiej defensorce uwolnić najlepszą wersję siebie. I świetnie, że w najbliższym czasie próby te będziemy obserwować regularnie na szwedzkich boiskach.
Nadchodzący sezon będzie dla kibiców FC Rosengård wyjątkowym doświadczeniem. Nie może jednak być inaczej, skoro klub przez dekady bazujący na doświadczeniu swoich liderek konstruuje właśnie kadrę niemal tętniącą młodzieńczą fantazją i entuzjazmem. Potwierdzeniem takiego właśnie kursu może być chociażby transfer zaledwie dwudziestoletniej snajperki z Finlandii Oony Sevenius, która powraca na północ kontynentu z wyraźną misją odbudowania się po nie do końca udanym epizodzie na włoskich boiskach. Aby jednak zachować niezbędny balans, ekipa czternastokrotnych mistrzyń Szwecji sięga także po zawodniczki o ugruntowanej już reputacji na lokalnym rynku i do tej właśnie grupy powinniśmy zaliczyć 26-letnią Emilie Woldvik. Norweską stoperkę bez jakiejkolwiek przesady śmiało możemy nazwać gwiazdą rodzimej ligi, a trzy mistrzowskie tytuły oraz dwa krajowe puchary wywalczone w barwach Lillestrøm jedynie ten status cementują. Niezaprzeczalnym atutem Woldvik jest także jej fizyczność, bo jeśli przez pięć kolejnych sezonów nie opuszczasz z powodu kontuzji choćby jednego ligowego weekendu, to w wymagającym coraz lepszego przygotowania motorycznego współczesnym futbolu ewidentnie masz nad swoimi konkurentkami pewną niezaprzeczalną i niezwykle pożądaną przewagę.
Przegląd zagranicznych transferów dni ostatnich warto uzupełnić jeszcze o kilka pozycji, których pod żadnym pozorem nie powinniśmy pozostawiać bez echa. Tak się bowiem ciekawie złożyło, że to właśnie w Piteå swój amerykański sen kontynuować będzie 24-letnia Emily Gray. Pochodząca z New Jersey pomocniczka była swego czasu typowana nawet na potencjalną jedynkę draftu, ale choć ze znalezieniem angażu w NWSL problemów nie miała żadnych, to jednak najbardziej wymagających rozgrywek świata zawojować się jej nie udało. Pewien przełom przyniosła dopiero odważna decyzja o przeprowadzce do duńskiego Odense i pozostaje wierzyć, że również w sąsiednim skandynawskim kraju Gray zechce pokazać nam tę lepszą piłkarsko twarz. Wzmocnień wybitnie niestandardowych poszukali w Vittsjö, choć gdyby przyjrzeć się temu fenomenowi nieco bliżej, to profile zarówno 23-latki z Kentucky Anny Haddock, jak i mającej za sobą niezwykle udany sezon 19-letniej Finki Ilony Walty, zaskakująco dobrze wpasowują się w kontynuację nieśmiertelnego dziedzictwa Caleviego Hämäläinena. Honorowy właściciel klubu z okolic Hässleholm z pewnością nie obraziłby się także na transfery Nanne Ruuskanen oraz Camille Ashe, lecz akurat ten duet będzie próbować wiosną swojego szczęścia w barwach stołecznego Djurgården, gdzie wciąż szukają (i niezmiennie nie potrafią odnaleźć) złotej, zwycięskiej formuły.
