Mecz na zaliczenie został oficjalnie zaliczony. Ben wielkich fanfar, bez specjalnych wzruszeń i bez dwucyfrówki na tablicy wyników, za to z pięciocyfrową frekwencją, debiutem Hanny Wijk, jubileuszem Jonny Andersson, efektownym powrotem Rebecki Blomqvist i kompletnie przestrzelonym przez Fridolinę Rolfö rzutem karnym.
Żeby było zabawniej, pierwszą składną akcję dnia przeprowadziły na murawie w Göteborgu przyjezdne, ale odważny wypad duetu Laura Miller – Marta Estevez perfekcyjnie skasowała Magdalena Eriksson, niejako wyręczając w ten sposób stojącą między słupkami szwedzkiej bramki Jennifer Falk. Golkiperka Häcken straciła tym samym jedyną okazję do wykazania się choćby próbką swoich umiejętności, gdyż od tego momentu Luksemburg nie zaproponował nam z przodu absolutnie nic, a wspomniana Falk nie mogła poćwiczyć nawet takich elementów jak wyprowadzanie piłki, czy wyłapywanie dośrodkowań z bocznych sektorów boiska, co nawet mając na uwadze ewidentną różnicę klas, było jednak w pewnym stopniu zaskoczeniem.
Po przeciwnej stronie boiska worek z bramkami rozwiązał się za to szybko i nieodwołalnie. Wygrana przebitka Julii Zigiotti pozwoliła Filippie Angeldal oddać niesygnalizowany strzał zza pola karnego, ale chyba nawet sama piłkarka madryckiego Realu nie spodziewała się, że ta próba będzie miała jakąkolwiek realną szansę powodzenia. Golkiperka z Luksemburga niespodziewanie przepuściła jednak wolno lecącą na idealnej dla niej wysokości futbolówkę, a gdy niespełna 120 sekund później Johanna Kaneryd popisała się skuteczną dobitką po akcji Stiny Blackstenius, perspektywa piłkarskiego pogromu zaczęła się nam coraz bardziej urzeczywistniać. Kolejne trafienia podopiecznych Petera Gerhardssona były jedynie kwestią czasu i precyzji, a także determinacji po stronie konkretnych zawodniczek. Tę zdecydowanie największą wykazywała powracająca do poważnego grania po kilkunastomiesięcznej przerwie Rebecka Blomqvist, a skoro tak, to nie ma się co dziwić, iż to właśnie snajperka Wolfsburga zakończyła wtorkowe granie z dubletem na koncie. Dwie sztuki zapakowała rywalkom z drugiej setki rankingu także wspomniana Angeldal, a niezniszczalna Johanna Kaneryd zadowoliła się tym razem golem, asystą i wywalczonym po faulu na niej rzucie karnym. Szwedzkich goli mogło być zresztą w Göteborgu znacznie więcej, choć akurat odejście od testowania wariantów specjalnych w przypadku ofensywnych stałych fragmentów gry uważamy za jak najbardziej zasadne posunięcie. Dziś do pełni szczęścia wystarczyły nam bowiem wyłącznie najprostsze środki, a odkrywanie potencjalnych asów świadomie zostawiliśmy sobie na później.
Kto wie, być może już czekające nas zimą mecze barażowe przeciwko Serbii zmuszą szwedzkie kadrowiczki do większego wysiłku. Teoretycznie i w tej rywalizacji nie powinniśmy być świadkami nieoczekiwanych kłopotów, ale jednak sportową wartość Jeleny Cankovic, Emmy Petrovic, czy Vesny Milivojevic znamy tak dogłębnie, że o żadnym lekceważeniu przeciwniczek z Bałkanów mowy być nie może. Szczególnie, że to Serbia przystąpi do tych czterodniowych zmagań z myślą, że do stracenia nie ma nic, a do zyskania doprawdy wiele. W dokładnie odwrotnej sytuacji znajdą się za to podopieczne trenera Gerhardssona, który z pewnością nie chciałby przejść do historii jako architekt pierwszej w XXI wieku przegranej kampanii eliminacyjnej. Wiosenny dwumecz z Anglią pokazał, że szwedzka reprezentacja narodowa to wciąż produkt klasy premium w skali kontynentu, ale czas przyzwyczaić się do tego, iż z każdym kolejnym rokiem swoją jakość trzeba będzie udowadniać zdecydowanie częściej, a mecze pokroju dzisiejszego sparingu z Luksemburgiem stanowić będą jedynie pojedyncze, przeznaczone do błyskawicznego zapomnienia epizody. Co mając na uwadze dobrostan psychiczny ogółu społeczeństwa, nie stanowi bynajmniej realnego problemu.
