Bliżej kibiców: Natalia Urbanowicz (Akademia Piłkarska LG) :
Nazywam się Natalia, jednak już kilka lat temu znajomi nadali mi imię Natasza i tak, bez słowa sprzeciwu, na mocy prawa nadawania pseudonimów przez znajomych, posługuję się tym imieniem. Tak więc… Nazywam się Natasza, pochodzę z przepięknej miejscowości Gołdap, która znajduje się na malowniczych terenach Polski północno-wschodniej. Mam 23 lata, jestem na I roku studiów magisterskich, kierunek – Zarządzanie, a wszystko to na Uniwersytecie Gdańskim.
W Akademii Piłkarskiej LG gram od sierpnia zeszłego roku roku, jest to moja pierwsza przygoda z piłką nożną na trawie. Aktualnie gram na pozycji prawego lub lewego pomocnika. Od 4 lat jestem związana z uniwersytecką sekcją futsalową, z którą udało mi się wywalczyć brązowy medal Akademickich Mistrzostw Polski w typie uniwersytetów, co uznaje za jedno z moich największych osiągnięć sportowych.
W piłkę nożną gram od dziecka, jednak nigdy nie należałam do żadnej drużyny. Grałam głównie z moimi znajomymi na podwórku, czasami pojawiały się szkolne turnieje, w których brałam udział. W kolejnych latach trenowałam pływanie, a następnie siatkówkę. Na I roku studiów odkryłam futsal i tak oto sprzedałam swoją duszę 😀
Moim ulubionym klubem jest Barcelona, zaś za najlepszego piłkarza uważam Andresa Iniestę. Nie mniej jednak podziwiam innych wirtuozów współczesnego futbolu takich jak C. Ronaldo, Messi, Ibrahimović czy Rooney.
Przez wiele obowiązków mam bardzo mało wolnego czasu. Jeżeli jednak znajdę chwilę tylko dla siebie lubię czytać książki, są to głównie kryminały (jestem wielką fanką Jo Nesbø i jego serii o Harym Hole), oglądam również filmy – zazwyczaj nowości kinowe. Uwielbiam też spędzać czas ze znajomymi- wtedy albo aktywnie (rolki, rower, spacery nad morzem) albo na ploteczkach przy kawie i malowaniu paznokci.
Każdy mecz, zanim rozegram go na boisku, rozgrywam w głowie – analizuję oraz przygotowuję się psychicznie. Wszystko to podkręcam muzyką, która mnie relaksuje. Piłka nożna to dla mnie pasja, która pomaga oderwać się na chwilę od rzeczywistości, zawsze po treningu czuje się „zresetowana” i patrzę na wszystko z innej perspektywy. Z pełną odpowiedzialnością i świadomością mogę powiedzieć, że jestem uzależniona od PIŁKI NOŻNEJ, czerpię z niej mnóstwo radości i zabawy. Mam nadzieję, że moja radość i zabawa będą trwały jeszcze długo, bo w końcu: Kto nie lubi się dobrze bawić?
