Jeden puchar do klubowej gabloty właśnie wpadł, ale chyba nikt w obozie Hammarby nie wyobraża sobie, aby na tym etapie zakończyć tegoroczny proces kolekcjonowania najcenniejszych w szwedzkim futbolu trofeów. Aby jednak do tego celu się przybliżyć, wypadałoby regularnie punktować na ligowych boiskach, a wyjazd do Kristianstad przynajmniej na papierze wydaje się być wyzwaniem dalece poważniejszym niż niedawne, zwycięskie konfrontacje z Piteå czy Norrköping. Zespół z północno-wschodniej Skanii ostatnimi czasy ewidentnie okrzepł i coraz więcej wskazuje na to, że ponownie trafił z zimowymi transferami. Co w tym wszystkim jeszcze bardziej istotne, nie mówimy tu bynajmniej o uznanych na nasze warunki markach pokroju Isabelli D’Aquili lub Inés Belloumou, gdyż w tych przypadkach największe wątpliwości dotyczyły kwestii aklimatyzacyjnych. Tymczasem Kristianstad potrafił wyciągnąć z najsłabszej ekipy minionego sezonu Viktorię Persson oraz Alice Egnér, dołożył do tego zestawu ewidentnie przeżywającą tej wiosny swój sportowy prime Beatę Olsson z AIK i powoli wprowadzał do pierwszego zespołu niezwykle utalentowane produkty własnej akademii (Filippa Widén, Tilda Sandén). Efekty tych działań okazały się doprawdy imponujące, gdyż po spodziewanych tuż po starcie turbulencjach, drużyna stosunkowo szynko pochwyciła właściwy kurs i nawet przejściowe problemy kartkowe (Petrovic), zdrowotne (Alanen, Sayer), czy też wynikające z ewidentnie błędnych decyzji sędziowskich (pamiętne zagranie ręką Anni Hartikainen), nie były w stanie tego zachwiać. Tak naprawdę jedynym transferem na miarę nagłówków było w przypadku KDFF pozyskanie zimą Alexandry Johannsdottir z włoskiej Fiorentiny, lecz póki co reprezentantka Islandii swoją postawą tydzień w tydzień udowadnia, że zdecydowanie warto było jej zaufać. A że w Kristianstad od niemal dwóch dekad z powodzeniem praktykują skuteczną jazdę na islandzkim zasilaniu, to Martin Sjögren i jego podopieczne powinny mieć się przed najbliższą konfrontacją na baczności. Choć po prawdzie, norweskie turbodoładowanie z Södermalm też prezentuje ostatnimi czasu całkiem przyzwoite osiągi.
W naszym cudownym uniwersum raz na jakiś czas pojawia się drobna aferka okołopiłkarska, która pozwala nam przynajmniej na chwilę oderwać się od stricte boiskowych emocji i napięć. Bohaterkami ostatniej niejako z przypadku stały się piłkarki FC Rosengård, które w trybie last minute otrzymały zaproszenie na odbywający się aktualnie na przedmieściach Lizbony towarzyski turniej piłki nożnej siedmioosobowej. Impreza w stu procentach komercyjna, do tego niezwykle silnie obsadzona, więc nic dziwnego, że z portugalskiej ziemi do podniesienia były jak najbardziej realne pieniążki. Ani trochę nie dziwimy się zatem, iż czternastokrotne mistrzynie Szwecji wyszły z założenia, że taka okazja szybko się nie powtórzy i swój udział w zawodach bez wahania potwierdziły. Problematyczne jak zawsze okazały się jednak detale, bo o ile kluby z kontynentalnej Europy oraz z Wielkiej Brytanii swoje rodzime rozgrywki już zakończyły, o tyle w Damallsvenskan zmagania dopiero się na dobre rozkręcają, a kilkudniowy wypad nad Atlantyk skutkował kolizją terminów z ligowym starciem z BK Häcken. Na jego przełożenie nie zgodzili się ani włodarze klubu z Hisingen, ani decydenci z EFD, zasadnie argumentując, że nie ma ku temu żadnych obiektywnych przesłanek, a gościnne, płatne występy w dalekim Estorilu z pewnością się do nich nie zaliczają. Efekt końcowy wygląda tak, że Rosengård przystąpi do ligowej konfrontacji bezpośrednio po wyczerpującej podróży, a Felicia Schröder i koleżanki ani trochę się tym nie przejmą i z szerokimi uśmiechami na ustach spróbują zafundować swoim rywalkom efektowne przywitanie na skandynawskiej ziemi.
Jeśli jesteśmy już przy omawianiu efektownych wyczynów, to wypadałoby zaprosić wszystkich zainteresowanych na niedzielne derby stolicy na Stadionie Olimpijskim. Tak, w minionych latach potyczki Djurgården vs Bromma nie zaliczały się do hitów kolejki, choć warto przypomnieć, że to właśnie bezpośrednia konfrontacja tych zespołów w minionej kampanii dość niespodziewanie okazała się jedną z zaledwie trzech sześciogwiazdkowych propozycji na przestrzeni całego sezonu. Czy tym razem możemy liczyć na powtórkę? Therese Åsland, Mimmi Larsson oraz Pauline Hammarlund na pewno życzyłyby sobie nieco bardziej spokojnego przebiegu rywalizacji, lecz Frida Thörnqvist z Idą Bengtsson bez wahania zgłoszą w tej kwestii zdanie odrębne. A my będziemy trzymać kciuki, żeby ekipa z Brommy przyjechała na teren faworytek zmotywowana bardziej niż niedawno uczynił to AIK, choć bez realnego przebudzenia się golkiperki BP Clary Ekstrand o jakikolwiek skalp na Olimpijskim może być zawodniczkom trenera Gunnarsa niezwykle ciężko. Co zaś się tyczy piłkarek z Solnej, to im przypadł tym razem w udziale wyjazd do Växjö, czyli – patrząc kolektywnie – jednego z największych rozczarowań pierwszej fazy sezonu. Słabo, choć z coraz częstszymi przebłyskami, prezentują się tej wiosny także jedenastki z Piteå oraz Linköping, które w najbliższy weekend spotkają się w bezpośredniej rywalizacji na stadionie w Norrbotten. Jeszcze tydzień temu bez większych analiz wskazywalibyśmy tu na triumf LFC, lecz dziś nie bylibyśmy tego typu aż tak pewni. Choć najbardziej boimy się scenariusza, w którym po dziewięćdziesięciu minutach bezładnej kopaniny, decydujące okaże się jedno rozegranie stałego fragmentu lub – co jeszcze mniej optymistyczne – jeden kiks. Wyjątkowo otwarta pozostaje również kwestia rozstrzygnięcia rywalizacji w Vittsjo, gdzie festiwalu rzutów rożnych i wolnych także możemy się spodziewać. Tutaj liczymy jednak na nieco większą i bardziej zauważalną domieszkę pierwszoligowej jakości i to nie tylko ze strony coraz głośniej wspominającej o medalowych aspiracjach ekipy z Malmö.
