Mundiale należą do Amerykanek. To wie każdy – nie ma tu pola do dyskusji. Futbol jednak lubi pisać nieprzewidywalne historie, które zapadają w pamięć kibiców na długie lata. Wbrew wszystkim oczekiwaniom Norweżki wygrały Mistrzostwa Świata w Szwecji w 1995 roku. Choć świat, zwłaszcza poza Skandynawią, zdaje się zapominać o tym sukcesie, Norweżki dokonały czegoś, czego nikt by nie przewidział – triumfowały na największej futbolowej scenie.
POWRÓT DO PRZESZŁOŚCI
Cofnijmy się do roku 1991, kiedy świat po raz pierwszy zobaczył oficjalne Mistrzostwa Świata w piłce nożnej kobiet organizowane przez FIFA. Wówczas, zgodnie z przewidywaniami, złoto przypadło Amerykankom, które już od około 20 lat dominowały w kobiecej piłce nożnej, rozwijanej w USA od lat 60. Podczas gdy w Europie kobiecy futbol wciąż był marginalizowany, Amerykanki doskonaliły swoje umiejętności. Norwegia zaprezentowała się solidnie na tym turnieju, ale finałowa porażka 1:2 z USA pokazała, że wciąż brakowało jej doświadczenia i odpowiednich narzędzi, by zatrzymać amerykańską maszynę.
SZWAJCARSKI ZEGAREK PO SKANDYNAWSKU
Po tym turnieju Skandynawowie wyciągnęli wnioski, które doprowadziły do prawdziwej futbolowej rewolucji. Norwegia i Szwecja opracowały nowe strategie oparte na dyscyplinie i wytrwałości, przypominające mechanizm „szwajcarskiego zegarka”. W ciągu czterech lat na norweskich boiskach narodziły się piłkarskie wirtuozki, które w 1995 roku miały odegrać kluczową rolę w budowie drużyny silniejszej niż kiedykolwiek.
Hege Riise była jednym z najważniejszych elementów tej układanki. Kreatywna pomocniczka o znakomitej technice i wizji gry, była motorem napędowym Norwegii. Jej wyjątkowa forma przyniosła jej tytuł MVP turnieju. Po mistrzostwach kontynuowała karierę, zdobywając złoto olimpijskie w 2000 roku i zostając później cenioną trenerką, m.in. w reprezentacji USA.
Linda Medalen to z kolei napastniczka, która wyróżniała się siłą fizyczną i precyzyjnym wykończeniem akcji. Jej bramki były kluczowe w turnieju, zwłaszcza podczas finałowego starcia z Niemcami. Po zakończeniu kariery piłkarskiej Medalen podjęła pracę jako policjantka, pozostając jednak promotorką futbolu. Jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci norweskiej piłki.
Gøril Kringen była nieustępliwą obrończynią, która znakomicie organizowała norweską defensywę. Jej charyzma i umiejętność koncentracji sprawiły, że stała się liderką zespołu. Jej interwencje pozwoliły Norwegii utrzymać szczelną obronę przez cały turniej. Po karierze sportowej została trenerką, inspirując nowe pokolenia piłkarek.
Marianne Pettersen jako wszechstronna napastniczka strzeliła kluczową bramkę w finałowym meczu. Jej umiejętność przewidywania i skuteczność w polu karnym uczyniły ją ważnym ogniwem zespołu. Po zakończeniu kariery zawodniczej zajęła się rozwojem młodzieżowego futbolu, inspirując nowe pokolenia piłkarek.
Bente Nordby, bramkarka, była filarem defensywy Norwegii. Dzięki jej refleksowi i ustawianiu się Norwegia straciła tylko jedną bramkę w całym turnieju. Po zakończeniu kariery została trenerką bramkarek, przekazując swoje doświadczenie młodszym zawodniczkom. Jest uznawana za jedną z najlepszych bramkarek w historii Norwegii.
Te piłkarki przybyły do Szwecji w 1995 roku z wielką determinacją. W finale spotkały się z Niemkami, wcześniej pokonując każdą drużynę, która stanęła im na drodze. Triumf Norwegii stał się pięknym rewanżem za finałową porażkę z USA w 1991 roku, a ich zwycięstwo jest do dziś uznawane za jedno z najbardziej sensacyjnych osiągnięć w historii kobiecego futbolu.
DROGA DO MISTRZOSTWA
Grupa B
- 6 czerwca, Karlstad Norwegia – Nigeria 8:0
- Kristin Sandberg 30′, 44′, 82′, Hege Riise 49′, Ann Kristin Aarønes 60′, 90′, Linda Medalen 67′, Tina Svensson 76′ (karny)
- 8 czerwca, Karlstad Anglia – Norwegia 0:2
- Tone Haugen 7′, Hege Riise 37′
- 10 czerwca, Gävle Norwegia – Kanada 7:0
- Ann Kristin Aarønes 4′, 21′, 93′, Hege Riise 12′, Marianne Pettersen 71′, 89′, Randi Leinan 84′
| Drużyna | Punkty | Bramki strzelone | Bramki stracone |
|---|---|---|---|
 Norwegia | 9 | 17 | 0 |
 Anglia | 6 | 6 | 6 |
 Kanada | 1 | 5 | 13 |
 Nigeria | 1 | 5 | 14 |
Ćwierćfinał
- 13 czerwca, Karlstad Norwegia – Dania 3:1
- gole dla Norwegii: Gro Espseth 21′, Linda Medalen 64′, Hege Riise 85′
Półfinał
- 15 czerwca, Västerås Norwegia – Stany Zjednoczone 1:0
- Ann Kristin Aarønes 10′
Finał
- 18 czerwca, Råsundastadion, Solna Norwegia – Niemcy 2:0
- Hege Riise 37′, Marianne Pettersen 40′
SPOSÓB NA
Złoty sposób na zwycięstwo? Kluczową postacią tego sukcesu był trener Even Pellerud. Znany z surowego, ale skutecznego podejścia, zbudował drużynę opartą na dyscyplinie, kolektywie i perfekcyjnej organizacji gry. Jego taktyka, skoncentrowana na defensywie, pozwoliła Norwegii utrzymać niemal idealny bilans straconych bramek. Po tym sukcesie Pellerud kontynuował karierę, m.in. jako trener reprezentacji Kanady.
Surowy trener, pracowite piłkarki i motywacja związana z chęcią rewanżu za 1991 rok stworzyły przepis na zwycięstwo. Norwegia udowodniła, jak underdog może wygrać mundial, przechodząc do historii futbolu w niezapomnianym i niepowtarzalnym stylu.
