Pozycje Amandy Ilestedt i Magdaleny Eriksson nie podlegają chyba większej dyskusji, a gdyby ktoś miał wobec nich wątpliwości, to nieco szerzej przyjrzeliśmy się nim kilka dni temu, przy okazji prezentacji wyróżnienia dla Piłkarki Roku. Podium wśród defensorek domknęła nam Nathalie Björn, która najpierw doleczyła mocno hamujące jej karierę urazy, następnie wyraźnie zaznaczyła swoją obecność w meczach kadry, a jesienią stała się niezwykle pewnym punktem defensywy Evertonu (jeśli nie w ogóle jej liderką). Czy był to w jej przypadku ten długo wyczekiwany, przełomowy rok? Miejmy nadzieję! Kariera Jonny Andersson trochę przypomina w ostatnich latach sinusoidę, ale jeśli ta prawidłowość rzeczywiście ma zastosowanie w praktyce, to rok 2022 z pewnością był dla niej jednym z tych bardziej udanych. I to nie tylko dlatego, że wreszcie odblokowała się strzelecko w kadrze. Na ligowych boiskach zachwycaliśmy się powrotem do niezwykle wysokiej dyspozycji doświadczonej Emmy Berglund, która w wieku 34 lat zaliczyła niemal bezbłędny sezon i była w zasadzie jedyną pewniaczką w zaskakująco chwiejnej formacji defensywnej Rosengård. Ostatnie miesiące to także eksplozja nastoletnich talentów z Hisingen, a przypadki zarówno Hanny Wijk, jak i Anny Sandberg zostały już przez nas szczegółowo omówione. Podobnie zresztą jak cudowny comeback Stiny Lennartsson, która po długiej rehabilitacji, zmianie klubu oraz pozycji rozpędziła się tak bardzo, że zatrzymała się dopiero w kadrze selekcjonera Gerhardssona.
Zajrzeć musimy również do Włoch, a mówiąc bardziej konkretnie do Turynu, gdzie znakomite recenzje zbiera Amanda Nildén i to właśnie ona dość nieoczekiwanie stała się najlepszą ambasadorką szwedzkiego futbolu w mieście Fiata. A miejsce w jedenastce jesieni w Serie A tylko pokazuje, jak skutecznie udało się jej ugruntować naprawdę stabilną pozycję w coraz mocniejszej przecież lidze. Tego samego nie można powiedzieć o jej koleżance klubowej Lindzie Sembrant, która wprawdzie wygrała walkę z czasem i pojechała na angielskie EURO, ale ani na nim, ani po nim nie nawiązała do dyspozycji ze swoich najbardziej spektakularnych lat. Choć trafienia na 1-0 w doliczonym czasie meczu z Belgią długo jej oczywiście nie zapomnimy. Julia Roddar występowała regularnie na boiskach NWSL i choć klub z Waszyngtonu okazał się największym rozczarowaniem całych rozgrywek, to akurat szwedzka defensorka mogła być ze swojej postawy zadowolona zdecydowanie bardziej niż w sezonie mistrzowskim. Spory zjazd jakościowy zaliczyła natomiast ubiegłoroczna triumfatorka Hanna Glas, ale w jej przypadku zdecydowanie najmniej optymistyczną wiadomością jest koszmarna kontuzja, po której powrót na boisko nie będzie niestety należał do łatwych. Na koniec raz jeszcze zaglądamy na boiska Damallsvenskan, aby wyróżnić trzy kolejne piłkarki: Nellie Karlsson doskonale zaaklimatyzowała się w Linköping, z miejsca stając się kluczową postacią defensywnego tercetu swojego nowego klubu, Nathalie Hoff Persson śmigała niczym błyskawica na wahadle w Örebro, a Sandra Adolfsson wciąż jest mocną, ligową marką, która wraz z Clare Polkinghorne stworzyła prawdopodobnie najbardziej trudny do sforsowania duet stoperek w lidze.
