W czwartek w Manchesterze rozlosowano fazę grupową piłkarskich mistrzostw Europy, które – jeśli nic nie stanie nam na przeszkodzie – zostaną rozegrane w lipcu 2022 na boiskach Anglii. Kadra Petera Gerhardssona znalazła się w drugim koszyku, więc jeszcze przed rozpoczęciem ceremonii mogliśmy w ciemno zakładać, że już w pierwszej fazie turnieju czeka nas przynajmniej jedno starcie z którymś z potentatów. Padło ostatecznie na broniącą tytułu Holandię i nie jest to bynajmniej ze szwedzkiej perspektywy zła informacja. O ile przed pięcioma laty rywalizacji z Pomarańczowymi Lwicami warto było uniknąć, o tyle teraz może być ona niezwykle interesująca. Z ogłaszaniem tego meczu hitem fazy grupowej lepiej się jednak wstrzymać, gdyż … wiadomo jak to z tymi potencjalnymi hitami bywa, szczególnie w szwedzkim wydaniu. Z oczywistych względów to rywalizacja w Holandią ogniskuje zdecydowanie najwięcej uwagi, ale z kronikarskiego obowiązku warto zauważyć, że skład grupy C uzupełniły Szwajcaria i Rosja. Rywale niby niżej notowani, niby doskonale nam znani, ale szczególnie Helwetki na pewno marzą o sprawieniu na angielskich boiskach niespodzianki przynajmniej na miarę Austriaczek z EURO 2017. Przy okazji odnotujmy, że niemal tradycyjnie sprzyjać nie będzie nam terminarz, bo znów rozpoczynamy fazę grupową od potyczki z teoretycznie najsilniejszym rywalem, a najłatwiejszy na papierze mecz gramy dopiero w trzeciej kolejce. Na japońskich Igrzyskach kadra Gerhardssona pokazała jednak, że taki układ spotkań wcale nie musi być przeszkodą, więc po cichu liczymy na powtórkę, choć zdajemy sobie sprawę, że będzie o nią trudno. Bo mistrzostwa Europy w każdej kolejnej edycji stają się imprezą coraz bardziej wymagającą. I cieszmy się tym faktem, bo kiedyś nadejdzie zapewne dzień, w którym UEFA postanowi nam to EURO obrzydzić, rozszerzając je do absurdalnych rozmiarów.
Naoczni świadkowie czwartkowego losowania niemal jednomyślnie okrzyknęli Petera Gerhardssona jedną z jego największych gwiazd. Szwedzki selekcjoner imponował nie tylko charakterystycznym dla siebie stylem, który z przymrużeniem oka możemy klasyfikować w kategoriach sportowej elegancji, ale i niekonwencjonalnymi odpowiedziami na zadawane mu pytania. Wypowiedzi na temat grupowych rywalek były raczej tradycyjne, ale już analiza rockowej sceny Sheffield wrażenie zrobiła nawet na Anglikach. A jak doskonale wiemy, tych ostatnich mało co potrafi zadziwić. Gerhardsson zdradził jednak, że trochę marzyła mu się grupa z gospodyniami EURO, ale to życzenie spełnione ostatecznie nie zostało. Co więcej, drabinka fazy pucharowej mówi jasno, że do starcia Anglii ze Szwecją nie dojdzie wcześniej niż w półfinale. Ale, po chwili zastanowienia, może to i nawet lepiej, że akurat to marzenie naszego selekcjonera nie zostanie zrealizowane już w grupie? Bo przecież taki mecz przeciwko gospodyniom na wypełnionym po brzegi obiekcie w Milton Keynes, albo nawet na samym Wembley, byłby przecież jeszcze wspanialszym przeżyciem. Choć oczywiście, aby dotrzeć do decydującej fazy turnieju, trzeba będzie wznieść się na wyżyny swoich umiejętności.
Na koniec, niejako z urzędu, warto przypomnieć, że to właśnie w Anglii piłkarska reprezentacja Szwecji wygrała swój jedyny w historii wielki, seniorski turniej. Wtedy EURO odbywało się rzecz jasna na nieco innych zasadach i trudno było mówić o jednym kraju gospodarzu, ale ani trochę nie zmienia to faktu, że decydujący mecz z decydującą serią rzutów karnych rozegrany został w Luton. To właśnie tam swoimi interwencjami podbijała europejskie serca Elizabeth Leidinge, Anette Börjesson pokazała jak wygląda wzorowa gra w defensywie, a kończąca karierę Ann Jansson ze stołecznego Hammarby zagrała życiówkę w środku pola. Niekwestionowaną gwiazdą numer jeden wiosny 1984 była jednak oczywiście Pia Sundhage, która nie tylko zgarnęła tytuły królowej strzelczyń oraz najlepszej zawodniczki EURO, ale również skutecznie wykonała ostatnią jedenastkę na wagę tytułu mistrzowskiego dla Szwecji. Czy cztery dekady później, w oddalonym zaledwie o kilkadziesiąt kilometrów od Luton Londynie, któraś z dzisiejszych kadrowiczek pójdzie w jej ślady? Byłoby wspaniale, ale pamiętamy, że z podobnymi planami rozpocznie finałowy turniej piętnaście innych ekip, a każda z nich ma po swojej stronie naprawdę solidne, piłkarskie argumenty. Niezależnie od wszystkiego, lato 2022 zapowiada się więc niezwykle emocjonująco i to nie tylko dlatego, że będzie to pierwsza w (post)pandemicznej rzeczywistości impreza rozgrywana bez drakońskich restrykcji. A kto na jej koniec podniesie do góry charakterystyczny puchar? Tego dowiemy się oczywiście w odpowiednim czasie.
Grupowi rywale w statystyce:
Holandia (mecz w Sheffield, 9. lipca)
Miejsce w rankingu FIFA: 4
Największy sukces na EURO: zwycięstwo (2017)
Największa gwiazda: Vivianne Miedema (25 lat, Arsenal)
Bilans ze Szwecją: 7 zwycięstw, 5 remisów, 10 porażek; bramki 17-32
Ostatni mecz: Holandia 1-0 (d.) Szwecja (lipiec 2019)
Szwajcaria (mecz w Sheffield, 13. lipca)
Miejsce w rankingu FIFA: 20
Największy sukces na EURO: faza grupowa (2017)
Największa gwiazda: Ramona Bachmann (30 lat, PSG)
Bilans ze Szwecją: 1 zwycięstwo, 0 remisów, 12 porażek; bramki 7-44
Ostatni mecz: Szwecja 4-1 Szwajcaria (luty 2019)
Rosja (mecz w Leigh, 17. lipca)
Miejsce w rankingu FIFA: 24
Największy sukces na EURO: faza grupowa (5 razy)
Największa gwiazda: Nelli Korowkina (Lokomotiw, 32 lata)
Bilans ze Szwecją: 0 zwycięstw, 0 remisów, 9 porażek; bramki 1-23
Ostatni mecz: Szwecja 3-0 Rosja (marzec 2018)
Terminarz kadry:
9. lipca, godz. 21:00: Holandia – Szwecja (Sheffield)
13. lipca, godz. 18:00: Szwajcaria – Szwecja (Sheffield)
17. lipca, godz. 18:00: Szwecja – Rosja (Leigh)
